Ik ben Jornt en ik ben Deauke
Marry-Ellen heeft me nu al zo vaak aan mijn jas gehangen dat
ik iets moet schrijven dat ik dan nu maar aan de gang ga.
Want wat vertel je nu als hondeneigenaar van 2 honden die met de uitlaatservice
meegaan. De beweegredenen om onze Friese Wetterhounen 2 dagen in de week mee
te laten gaan is dat ik het erg goed voor ze vind om in contact te komen met
andere honden. Bij ons zitten ze namelijk overdag veel op het erf en het blaffen
naar andere honden (en de postbode) is dan natuurlijk wel een goede keeloefening,
maar is weinig uitdagend voor die rakkers van ons. Ik vond het in het begin
wel prettig om eerst een paar keer mee te lopen, dat is de standaardprocedure
bij een nieuwe hond. Je ziet hoe Marry-Ellen met ze omgaat, je ziet hoe de honden
zich in de groep bewegen. Jornt is eerst meegegaan en toen Deauke meekon (met
13 weken) is ze ook meegegaan. De eerste week zat ze de meest tijd in de draagzak,
maar daar had ze al snel geen zin meer in. Volgens mij kreeg Marry-Ellen ook
een beetje afhangende schouders hiervan.
Zodra Jornt en Deauke de bus horen zijn ze al volop alert. Deauke pakt haar
botje en draait met haar kontje en Jornt gaat alvast op zijn rug liggen, want
hij wordt altijd eerst lekker geaaid. De rit naar de Reeuwijkse hout is van
wisselende ervaring. De auto vinden ze niet altijd prettig, maar gelukkig zitten
er al veel speelvriendjes in de bus en ze zijn er zo.
Marry-Ellen heeft vaak moeite om ze weer mee terug te krijgen. Ja en dan zien
ze er soms lekker nat en zwart uit, en moe dat ze zijn. De rest van de dag heb
je geen hond meer aan ze.
Wat ik ook erg prettig vind is dat Marry-Ellen terugkoppelt als er wat is gebeurd.
En ze is niet moeilijk als je eens een dag wilt omzetten. Dat zijn wij als hondeneigenaren
per slot van rekening ook niet. Kortom onze honden gaan graag mee en wij vinden
het ook prettig dat ze lekker kunnen rennen en met andere honden kunnen omgaan.
Woef woef